کتاب گمشده در سوگ

کتاب گمشده در سوگ نوشتهٔ حسین طهماسبی دهکردی است. انتشارات متخصصان این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی ۱۶ بخش که راهکارهایی برای ترمیم زخم‌های سوگ و شکست عاطفی پیشنهاد می‌کند.

درباره کتاب گمشده در سوگ

همهٔ افراد در طول زندگی خود ممکن است شکست عاطفی را تجربه کنند؛ رخدادی دردناک که بار روانی سنگینی دارد و در بسیاری از اوقات آسیب‌های جسمی به‌همراه خود می‌آورد. شکست‌های عاطفی تمام جنبه‌های زندگی و تصمیم‌های فرد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند و گاهی نگاه فرد به زندگی را به‌صورت کلی تغییر می‌دهند. هنگامی‌ که انسان در بحران شدید ناشی از این اتفاق قرار می‌گیرد، نمی‌تواند به درستی فکر کند و ممکن است دست به کارهای جنون‌آمیزی بزند. کارهایی خطرناک و حیرت‌آور که هیچ انسان سالمی به آن‌ها فکر هم نمی‌کند. این شرایط زمانی سخت‌تر می‌شود که اطرافیان شخصی که دچار شکست عاطفی شده، از عمق دردی که او می‌کشد، بی‌اطلاع باشند. آن‌ها نمی‌دانند فردی که این اتفاق وحشتناک را تجربه کرده، چه بار عظیمی را بر دوشش حمل می‌کند؛ چراکه این آسیب قابل‌ مشاهده و ملموس نیست. حسین طهماسبی دهکردی در کتاب گمشده در سوگ سعی کرده است تا از تجربه‌های شخصی خود استفاده کند و به کسانی که در حال گذراندن این مسیر تاریک و دشوار هستند، کمک کند. او در این کتاب تأکید کرده است که سوگ همان افسردگی نیست. یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات افرادی که با سوگ روبه‌رو می‌شوند این است که خود را افسرده می‌پندارند؛ درحالی‌که سوگ با افسردگی تفاوت‌های بسیاری دارد.

خواندن کتاب گمشده در سوگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که خودشان یا اطرافیانشان سوگ و شکست عاطفی را تجربه کرده‌اند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب گمشده در سوگ

«یکی از کارهایی جالبی که بعضی از روانشناسان در ابتدای زندگی مشترک برای زوج‌ها انجام می‌دهند، «آمادگی برای جدایی» است. شاید تعجب کنید که چرا باید زوجین در ابتدای شروع زندگی مشترک به طلاق فکر کنند. اهمیت این قضیه در آن است که این دو کبوتر عاشق متوجه باشند که هر یک شخصیتی مستقل و جدا دارد و قرار نیست زندگی مشترک، بخشی از شخصیتشان را از بین ببرد. و اگر خدایی ناکرده، زندگیشان به جدایی ختم شد، بتوانند به‌خوبی از پس آن بربیایند و زندگی را برای رسیدن به اهدافشان ادامه دهند.

بنابراین برای آنکه بتوانید دورهٔ سوگ خود را به‌خوبی بگذرانید باید تنهایی را بپذیرید و دلیلی برای آن پیدا کنید. اگر نامزدتان این دلیل را مشخص کرده که همان را بی کم‌وکاست بپذیرید و اگر مشخص نکرده، موجه‌ترین دلیل ممکن را بسازید و آن را عمیقاً قبول کنید. از طرفی نباید در ذهن خود از او یک بت بسازید. او هم انسانی بود مانند سایر انسان‌ها. با این تفاوت که شما عاشقش بودید، همین! رفتارهای منفی او را به یاد بیاورید و سعی کنید از آن‌ها درس بگیرید.

مورد دیگری که باید به آن آگاه باشید این است که زندگی همیشه منصفانه نیست. شما درطول زندگی خود شاهد بی‌عدالتی‌های متعددی خواهید بود که هیچ کاری در برابر آن‌ها از شما ساخته نیست. گاه موقعیت‌هایی در زندگی پیش می‌آیند که به شما احساس عجز و ناتوانی می‌دهند چراکه نمی‌توانید آن‌ها را تغییر دهید. گاه شرایط طوری پیش می‌روند که همه‌چیز به ضرر شما تمام می‌شود و هرچه هم تلاش کنید نمی‌توانید چیزی را تغییر دهید. اگر این موضوع را نپذیرید، آن‌وقت با تلاش‌های بیجا برای تبدیل‌کردن دنیا به مکانی عادلانه، عمر و زندگی خود را تلف خواهید کرد.

قصدم این نیست که بگویم در برابر شرایط سخت باید تسلیم شوید، بلکه باید بدانید که در چه نقطه‌ای و کجا رها کنید. بعضی تلاش‌ها اصلاً منطقی نیستند و فقط توان شما را می‌گیرند؛ مثل تلاش برای دوست داشته‌شدن توسط کسی که شما را نمی‌خواهد!

رها کنید و بپذیرید که قرار نیست همهٔ انسان‌ها ما را دوست داشته باشند. قرار نیست به همهٔ خواسته‌هایمان در زندگی برسیم و قرار نیست همهٔ رؤیاهایمان محقق شوند. همچنین قرار نیست که نامزد سابقتان به خاطر ظلمی که در حقتان کرده است زندگی بدی داشته باشد یا تنبیه شود. این دقیقاً همان چیزی است که یاسین می‌خواست. او تا مدت‌ها منتظر بود که رؤیا به خاطر ظلمی که در حقش کرده، تنبیه شود و آسیب ببیند؛ درصورتی‌که تا جایی که من می‌دانم هیچ اتفاق بدی برای رؤیا نیفتاد. به همین خاطر است که می‌گویم اعتقاد به کارما و اینکه انسان‌ها در این دنیا حتماً سزای اعمال بدشان را می‌بینند چیزی جز خودآزاری و اتلاف وقت نیست. اتفاقاً ممکن است نامزد سابقتان بعد از شما، با فرد مناسب‌تری آشنا شود، پیشرفت کند و زندگی شاد و رضایت‌بخشی را تجربه کند. آنچه اهمیت دارد، این است که شما باید روی زندگی خودتان تمرکز کنید و از دنبال‌کردن دیگران دست بردارید.»