کتاب تفکر به شیوه‌ جعبه‌ سیاه

کتاب تفکر به شیوه‌ جعبه‌ سیاه نوشتهٔ متیو سید و سوگل قشقایی است. انتشارات میلکان این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب تفکر به شیوه‌ جعبه‌ سیاه

کتاب تفکر به شیوه‌ جعبه‌ سیاه این نکته را مطرح می‌کندکه یادگیری از شکست‌ها باعث پیشرفت انسانی می‌شود. متیو سید صنایع هوانوردی و بهداشتی و مقولهٔ ذهنیت رشد و ذهنیت ثابت را با هم مقایسه می‌کند. او بر اهمیت فرهنگ و سیستم‌هایی که یادگیری از اشتباهات را تشویق می‌کنند، تأکید می‌ورزد و از طریق بررسی موفقیت‌ها و شکست‌ها، به‌دنبال ایجاد تغییرات مثبت در نگرش به شکست است. از نظر سید شکست در یادگیری از اشتباهات یکی از بزرگ‌ترین موانع پیشرفت انسانی بوده است. او می‌گوید که تنها با تعریف مجدد شکست می‌توانیم پیشرفت، خلاقیت، انعطاف‌پذیری را با خود همراه کنیم.

سید همچنین به دو سبک در جوامع مدرن اشاره می‌کند: 

• نهادهایی که از شکست یاد می‌گیرند؛
• نهادهایی که از این فرصت برای پیشرفت غافل می‌شوند؛

 نهادهایی که از شکست فرار می‌کنند، فرصت‌هایی برای بهبود را از دست می‌دهند زیرا فرهنگ‌های آن‌ها اجازهٔ اعتراف و ارزیابی اشتباهات را نمی‌دهد و سیستم‌های آن‌ها فاقد مکانیسم‌هایی برای پردازش و یادگیری از این اشتباهات است. سید با ذکر مثال‌هایی از سیستم عدالت کیفری و صنعت بهداشت، نشان می‌دهد که چگونه عدم پذیرش شکست می‌تواند عواقب فاجعه‌باری داشته باشد. او بر اهمیت ایجاد فرهنگ و سیستم‌هایی که یادگیری از خطاها را تشویق می‌کنند، اصرار می‌ورزد. از نظر او، شکست در میان فرهنگ‌ها و سیستم‌ها متفاوت است. در صنایعی که شکست را بخشی طبیعی از فرایند یادگیری و رشد می‌دانند، افراد و تیم‌ها تشویق می‌شوند که اشتباهات خود را گزارش دهند و از آن‌ها درس بگیرند. این فرهنگ مثبت به ایجاد نوآوری و بهبود مستمر کمک می‌کند.

خواندن کتاب تفکر به شیوه‌ جعبه‌ سیاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مدیریت کسب و کار پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تفکر به شیوه‌ جعبه‌ سیاه

«هوانوردی با بسیاری از مسائل ایمنی دست‌وپنجه نرم می‌کند. تقریباً هر هفته مشکلات جدیدی به وجود می‌آید. در مارچ ۲۰۱۵، سقوط هواپیمای جرمن وینگز در کوه‌های آلپ فرانسه سلامت روان خلبان را در کانون توجه‌ها قرار داد. کارشناسان این صنعت تأکید دارند که هر لحظه ممکن است حوادث غیرمترقبه‌ای اتفاق بیفتد که ممکن است نرخ تصادفات را افزایش دهد. اما آن‌ها تضمین می‌کنند که همیشه تلاش خواهند کرد از حوادث نامطلوب درس بگیرند تا شکست‌ها تکرار نشود. به‌هرحال، ایمنی هوانوردی در نهایت این‌گونه است.

در حوزهٔ مراقبت‌های پزشکی، همه‌چیز باز هم بسیار متفاوت است. در سال ۱۹۹۹، انستیتوِ پزشکی امریکا پژوهشی مهم به نام «خطا خود انسان است» منتشر کرد. در این پژوهش نشان داده شد که سالانه بین ۴۴۰۰۰ تا ۹۸۰۰۰ امریکایی بر اثر خطاهای پزشکی قابل‌پیشگیری جان خود را از دست می‌دهند. در پژوهشی جداگانه، لوسیان لیپ، استاد دانشگاه هاروارد، مجموع اعداد را بالاتر اعلام کرد. او طی مطالعه‌ای جامع تخمین زد که یک‌میلیون بیمار طی درمان بیمارستانی بر اثر اشتباهات مجروح می‌شوند و سالانه ۱۲۰۰۰۰ نفر فقط در امریکا جان خود را از دست می‌دهند.

اگرچه این آمار تکان‌دهنده است، قطعاً مقیاس واقعی مشکل را دست‌پایین می‌گیرد. در سال ۲۰۱۳، مطالعه‌ای که در مجلهٔ ایمنی بیمار منتشر شد. تعداد مرگ‌های زودرس مرتبط با آسیب‌های قابل‌پیشگیری را بیش از ۴۰۰۰۰۰ نفر در سال نشان داد (آسیب‌های اجتناب‌پذیر عبارت‌اند از تشخیص اشتباه، تجویز داروهای نامناسب، آسیب‌رساندن به بیمار حین عمل جراحی، جراحی عضو اشتباه بدن، تزریق نامناسب، افتادن، سوختگی، زخم بستر و عوارض پس از عمل). در تابستان ۲۰۱۴، دکتر پیتر جی پرونووست، استاد دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه جان هاپکینز و از معتبرترین پزشکان جهان، حین شهادت در هیئت استماع خاطرنشان کرد که این آمار و ارقام معادل سقوط دو جمبو جت از آسمان در هر ۲۴ ساعت است. او گفت: «چیزی که این اعداد می‌گویند این است که انگار هر روز دو تا بویینگ ۷۴۷ تصادف کنند و مثل این است که هر دو ماه یک بار، حادثهٔ ۱۱ سپتامبر رخ دهد. چنین میزانی از تلفات آسیب قابل‌پیشگیری را هیچ انجمن و محکمه‌ای تحمل نمی‌کند.» این ارقام نشان می‌دهد که خطاهای پزشکی قابل‌پیشگیری در بیمارستان‌ها سومین عامل مهم مرگ‌ومیر در ایالات متحده پس از بیماری‌های قلبی و سرطان است».