بریده‌هایی از کتاب همنام گل های بهاری

کسی که زنی بگیرد و در اندیشه‌اش قصد پرداخت مهریه نداشته باشد، هنگام مرگ به سانِ زناکاران می‌میرد.(۲۱۶)

کسی که به زنی زیان رسانَد تا بدان جا که زن گوید: «مهرم حلال، جانم آزاد»، پروردگار برای آن مرد به مجازاتی کمتر از آتش دوزخ راضی نخواهد شد.(۲۱۷)

مسافرت کنید که اگر ثروتی فرا چنگ نیاورید، اندیشه (و تجربه) می‌اندوزید

امام علی؟ ع؟ می‌فرماید: پیامبر فرمود: «کسی که سفر می‌رود و با خود چوبی از درخت بادام تلخ دارد و آیات بیست و دوم تا پایان بیست و هشتم سورهٔ «قصص» را بخواند، پروردگار او را از خطر هر درنده و دزد متجاوز و هر حیوان سَم‌دار حفظ می‌کند تا به خانه و خانواده‌اش (سالم) برگردد.(۲۶۱)

سه روز در ماه روزه می‌گرفت: اولین و آخرین پنج‌شنبهٔ هر ماه و چهارشنبهٔ نیمهٔ هر ماه. تمامی ماه شعبان را روزه می‌گرفت.(۱۹) چون رمضان فرا می‌رسید، رنگ چهره‌اش دگرگون می‌گشت (۲۰) و نماز و نیایش بیشتر او می‌شد.(۲۱) دههٔ آخر رمضان، بستر خود را جمع می‌کرد (۲۲) (تا بیشتر به عبادت بپردازد). در شب بیست و سوم رمضان، افراد خانواده را (برای شب زنده‌داری) بیدار می‌کرد و (با مهربانی) بر چهرهٔ خفتگان آب می‌پاشید.

اگر جایی از بدنش از زیرِ لباس نمودار می‌شد، از سپیدی می‌درخشید.

ما را از شبِ جهل به سپیدهٔ دانایی مهمان کن

همواره می‌فرمود: ای مردم! مرا برتر از مرتبه‌ام ندانید؛ پروردگار پیش از آن که مرا پیامبر قرار دهد، بنده ساخته است

(چه بسا به خاطر شب‌زنده‌داری) در سفیدی چشمانش اندکی سرخی دیده می‌شد

چون راه می‌رفت، به این طرف و آن طرف نگاه نمی‌کرد