بریده‌هایی از کتاب به‌ خاطر زندگی

صدا، صدای خودم بود که پس از سال‌ها منعکس می‌شد و به من یادآوری می‌کرد چقدر با خودم فاصله داشتم.

یعنی در کره‌شمالی کودکان وضعیت سانگ‌بان والدین خود را به ارث می‌برند. به‌عبارت دیگر، کودکانِ والدین جنایتکار نیز جنایتکار هستند.

همچنین کتاب‌هایی دربارهٔ تاریخ جهان و رمان‌های اساطیری خریدم و زندگی‌نامهٔ آبراهام لینکلن، فرانکلین روزولت و هیلاری کلینتون را خواندم و مجذوب کشور آمریکا شدم.

در کره‌شمالی مردم از سرطان نمی‌مردند، چون خیلی چیزهای دیگر بود که زودتر از سرطان جانشان را می‌گرفت. هنگام حضور پدر، من و مادر به

همگی بیابان‌های خودمان را داریم، شاید بیابان شما مثل بیابان من نباشد، اما همگی باید از آن عبور کنیم تا به هدفمان برسیم.

عادت‌های قدیمی را سخت می‌شود ترک کرد و عادت‌های جدید را سخت می‌شود یاد گرفت.

کشوری که قرار بود چیزی برای حسرت خوردن نداشته باشیم و حالا همه‌چیز برایمان حسرت‌بار شده بود.

مردم کره‌شمالی ذاتاً خشک و خشن‌اند، و از زنان انتظار دارند تا از شوهران و پدرانشان بی‌چون‌وچرا اطاعت کنند.

امکان دارد گاهی برای بقا و نجات زندگی‌مان بخشی از انسانیتمان را از دست بدهیم، اما مطمئن شدم شعلهٔ شأن و منزلت انسانی هرگز خاموش نمی‌شود؛ چه بسا باوجودِ اکسیژن آزادی و نیروی عشقْ شعله‌اش جان بگیرد و دنیا را نورانی کند.

وقتی کم‌سن‌وسال هستید کوچک‌ترین چیز می‌تواند خوشحالتان کند