دانلود و خرید کتاب صوتی چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟

مقاله صوتی چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟ نوشته فرانک مک اندرو با ترجمه علیرضا شفیعی نسب و صدای آرمان سلطان زاده است. این اثر درباره خاطرات سال‌های دبیرستان صحبت می‌کند که حتی چندین دهه بعد، بسیار شفاف در ذهنمان می‌ماند.

چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟ یکی از مقالات اجتماعی رادیو ری‌را است. رادیو ری‌را در دو زمینه جداگانه تولید مقالات صوتی و پادکست‌های ویژه فعالیت می‌کند. مقالات صوتی رادیو ری‌را، نسخه صوتی یادداشت‌ها و مقالاتی هستند که در نشریات معتبر ایران و جهان منتشر شده‌اند و پادکست‌های ویژه رادیو ری‌را، محتوای صوتی با موضوعاتی مشخص مشابه برنامه‌های رادیویی هستند.

درباره مقاله صوتی چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟

چه کسی دوران دبیرستان یادش می‌رود؟ دورانِ عشق‌های هیجانی، ژست‌گرفتن‌های مضحک، شیطنت‌های خطرناک، و درگیری‌های شبانه‌روزی با والدین. خاطره هرچه عاطفی‌تر باشد، ماندگاری‌اش در حافظه بیشتر می‌شود و شاید هیچ زمانی به‌اندازۀ دوران دبیرستان در ذهن افراد حک نشود. ما حتی وقتی می‌خواهیم موفقیت خود را در زندگی بسنجیم، خود را با رفیق‌های دبیرستانمان مقایسه می‌کنیم. واقعاً چرا این دوره معنادارتر و به‌یادماندنی‌تر است؟ فرانک مک‌اندرو، روان‌شناس تکاملی، می‌گوید تجربه آن روزها عمیق‌تر است، چون مغز ما قدرت فهم صاف‌وسادۀ آن اتفاقات پیچیده را ندارد.

مقاله صوتی چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به مباحث اجتماعی را به شنیدن مقاله صوتی چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟ دعوت می‌کنیم.

بخشی از مقاله صوتی چرا دوران دبیرستان تا ابد همراهمان می‌ماند؟

 خوشبختانه یا بدبختانه، بسیاری از ما هرگز دبیرستان را از یاد نمی‌بریم: عشق‌های یک‌طرفه، خجالت‌زدگی‌های همیشگی، تلاش مذبوحانه برای شاخ‌شدن، بیداری جنسی، فشار والدین و مهم‌تر از همه، رقابت اجتماعی، ورزشی و درسی.

حتی یک ژانر کاملِ سینما و تلویزیون با محوریت دبیرستان وجود دارد. آثاری همچون «بورلی هیلز، ۹۰۲۱۰»، «دختران بدجنس»، «هذرها»، «کلوپ صبحانه» و «اوقات خوش در ریجمونت های» همگی به کشمکش‌ها و تشویش این سال‌ها می‌پردازند.

مگر این دوره زندگی چه چیزی دارد که باعث می‌شود نسبت به سایر دوران‌ها تا این حد معنادارتر و به‌یادماندنی‌تر به نظر برسد؟

تجربه پژوهشی من در قامت یک روان‌شناس تکاملی مرا به این باور سوق می‌دهد که عوامل زیادی دست در دست می‌گذارند تا خاطرات دوران نوجوانی این‌چنین زنده بمانند، اما عامل اصلی این پدیده این است که آنچه طی میلیون‌ها سال فرایند فرگشت در مغز انسان سیم‌کشی شده است تضادی چشمگیر دارد با توهمات اجتماعی عجیبی که در دوران دبیرستان شکل می‌گیرد، توهماتی که ذهن پیشاتاریخیِ ما را با چالش اجتماعی بی‌سابقه‌ای روبه‌رو می‌کند.

به بیان دیگر، دنیایی که ما برای موفقیت در آن تکامل یافتیم (گروهی کوچک و ثابت از افراد هم‌خویش با سنین مختلف) خیلی تفاوت دارد با یکجا چپاندن کلی نوجوانِ هورمون‌زده که در سال‌های دبیرستان اطرافیان ما را تشکیل می‌دهند.

برخی افراد دبیرستان را بهترین دوران زندگی‌شان می‌دانند و «یاد اون روز‌ها به‌خیر» ورد زبانشان است. صرف‌نظر از اینکه واقعاً چنین بوده یا نه، کاشف به عمل آمده که آرمان‌سازی از گذشته احتمالاً یک فایده تکاملی داشته باشد.

اما اکثرمان دبیرستان را با ملغمه‌ای از احساسات دل‌تنگی، حسرت، لذت و خجالت به یاد می‌آوریم. و البته احساسات قوی به‌معنای خاطرات قوی است؛ حتی آهنگ‌های آن دوران طوری در ذهنمان حک می‌شوند که هیچ‌وقت نظیر آن در زندگی تکرار نمی‌گردد.