دانلود و خرید کتاب صوتی آخرین سخنرانی

کتاب صوتی آخرین سخنرانی نوشتهٔ رندی پاش و جفری زسلو و ترجمهٔ مرجان متقی است. حجت یوسفی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و انتشارات دیجیتال آوای موج کتاب (نشر صوتی) آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی آخرین سخنرانی

کتاب صوتی آخرین سخنرانی، خلاصه‌ای است از تمام چیزهایی که رندی پاش به آن اعتقاد داشت. این کتاب صوتی دربارهٔ ستایش زندگی و زندگی‌نامهٔ خودنوشت مردی است که در واپسین لحظات زندگی‌اش می‌خواهد وصیتی به دیگران بکند. او می‌خواهد به بقیه نشان دهد که چه از دنیا فهمیده و برایش چه چیزهایی مهم‌تر بوده‌اند. رندی پاش در آستانهٔ مرگ است اما تصمیم ندارد از مردن حرف بزند. آخرین سخنرانی او، دربارهٔ دنبال‌کردن رؤیاهای کودکی است. او در آخرین سخنرانی خودش از اهمیت تلاش برای ردشدن از موانع، پرداختن به آرزوهای دیگران و عزیزشمردن هر لحظه از زندگی می‌گوید. تمام این حرف‌ها شعاری به نظر می‌رسد، اما زمانْ تمام دارایی شما در زندگی است و ممکن است ناگهان روزی متوجه شوید که چیز بسیاری از داراییتان باقی نمانده است. رندی پاش که در چنین وضعیتی قرار داشته، معتقد است افسوس‌خوردن و بی‌قراری فایده‌ای ندارد. او سعی می‌کند تمام لحظات باقی‌مانده‌اش را در کنار عزیزانش باشد و خاطرات خوبی بسازد تا تمام این زمان را گرامی بدارد. تنها چیزی که برایش اهمیت دارد، مراقبت‌کردن از خانواده است. رندی پاش در کتاب صوتی آخرین سخنرانی، همهٔ رؤیاها و برنامه‌هایش در زندگی را مرور کرده است. او خودش را مرد خوش‌شانسی دانسته که به آرزوهای بسیاری رسیده و با انسان‌های فوق‌العادهٔ بسیاری آشنا شده است. پس از این سخنرانی، مردم تلاش کردند تا قبل از مرگش، رؤیاهای باقی‌ماندهٔ او را به واقعیت تبدیل کنند؛ پس هر کس در این راه کاری کرد؛ یکی از تیم‌های ورزشی حرفه‌ای آمریکا از او برای حضور افتخاری در یکی از بازی‌هایش دعوت کرد و سازندگان فیلم «Star Trek» نقشی افتخاری در آخرین بخش فیلمشان به او دادند.

تدوین‌گر صوتی این کتاب (میکس و مسترینگ) «یاسمن طاهری خسروشاهی» بوده است.

شنیدن کتاب صوتی آخرین سخنرانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران مطالعه درمورد زندگی و قالب خودزندگی‌نامه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی آخرین سخنرانی

«چه چیزی مرا منحصربه‌فرد می‌کند؟ این سوالی بود که باید پاسخ می‌دادم. شاید جواب دادن به آن، به من کمک می‌کرد بدانم چه بگویم. من و جی، با هم در اتاق انتظار مطب دکتر در بیمارستان جان هاپکینز نشسته بودیم و منتظر جواب یک پاتولوژی دیگر بودیم. من سعی می‌کردم به جی فکر نکنم. با خودم فکر کردم سرطان مرا از بقیه جدا نمی‌کند و بحثی هم در این‌باره وجود ندارد. سالانه هزار آمریکایی فقط سرطان پانکراس می‌گیرند. حسابی فکر کردم که خودم را چگونه تعریف کنم؛ معلم، دانشمند کامپیوتر، همسر، پدر، پسر، دوست، برادر یا راهنمای دانشجویانم. این‌ها تمام نقش‌هایی بود که برایم ارزش داشت ولی آیا هیچ‌کدام از آن‌ها مرا از بقیه متفاوت می‌کرد؟ با اینکه همیشه اعتماد به نفس خوبی داشتم، می‌دانستم که این سخنرانی چیزی بیشتر از این‌ها را می‌طلبد. از خودم پرسیدم من به تنهایی چه چیزی دارم که می‌توانم ارائه کنم؟ و بعد همان‌جا، در اتاق انتظار مطب دکتر دقیقاً فهمیدم که آن، چه چیزی بود.»