کتاب یکسال تا رواقی گری

کتاب یکسال تا رواقی‌گری نوشتۀ ماسیمو پیلیوچی و گرگوری لوپز با ترجمۀ مهدی نمازیان و ویرایش مهدی خطیبی در انتشارات کتاب کوله پشتی به چاپ رسیده است.. این کتاب با الهام از مکتب رواقی‌گری حاوی ۵۲ تمرین برای رسیدن به زندگی رضایت‌بخش است.

درباره کتاب یکسال تا رواقی گری

رواقی‌گری در ۳۰۱ قبل از میلاد در شهر آتن به دست شخصی به نام زنون پایه‌ریزی شد. یکی از محورهای اساسی‌ رواقی‌گری، فرق گذاشتن بین اموری است که تحت کنترل کامل ماست و اموری که تحت کنترل ما نیست. به عقیدهٔ رواقیون، احساسات، اعمال و افکار در حوزهٔ کنترل ما قرار دارند و سایر امور تحت کنترل کامل ما نیستند. رواقی‌گران سعی می‌کنند با دنبال کردن طبیعت انسانی خود و به‌ دست آوردن فضائلی همچون خرد، عدل و کنترل بر خویش به زندگی خوب دست یابند. هدف اصلی مکتب رواقی‌گری این است که افراد این توانایی را داشته باشند که در هنگام مواجهه با اضطراب‌ها و دردهای طاقت‌فرسای زندگی، شجاع باشند و آرامش خود را حفظ کنند.

 کتاب یکسال تا رواقی‌گری در باب اصول کاربردی و عملی رواقی است و ۵۲ تمرین کاربردی را برای رسیدن به سبک زندگی رواقی در بر می‌گیرد و نیز حاوی ترجمهٔ رساله‌ای از سِنِکا است که از بزرگان رواقی‌گری به‌شمار می‌آید. این رساله که در انتهای کتاب گنجانده شده، «در باب کوتاهی عمر» نام دارد و جستاری اخلاقی است که در سال ۴۹ پس از میلاد و خطاب به شخصی به نام پمپیوس پالینوس نگاشته شده است. سنکا در این نوشتار، بیشتر مفاهیم رواقی را گنجانده است و باور دارد که مردم میزان زیادی از وقت خود را پی امور بیهوده تلف می‌کنند. طبق این جستار، طبیعت به مردم زمان کافی برای انجام کارهای واقعاً مهم داده است و افراد باید از آن به‌درستی استفاده کنند. در این نوشتار، سنکا توضیح می‌دهد که افراد پرمشغله نمی‌دانند چگونه زندگی کنند یا از آن مطلع‌ هستند و دلیل وقت تلف کردنشان ندانستن ارزش زندگی است. آن‌ها ناامیدانه به زندگی فانی چنگ می‌زنند؛ زیرا برخلاف خردمندان که همیشه آمادهٔ مرگ هستند، زندگی نکرده‌اند. او از خوانندگان خود می‌خواهد که در زمان حال زندگی کنند و خود را با زندگی هدفمند و هم‌راستا با طبیعت وفق دهند. غنا بخشیدن به لحظه‌لحظهٔ زمان حال باعث می‌شود تا آگاهی انسان با عالم هستی هم‌تراز شود و به فضیلت و شادمانی واقعی دست یابد.

کتاب یکسال تا رواقی‌گری، برای تمرین رواقی‌گری مدرن طراحی شده و بر اساس همان منابع رواقی‌گری باستان نوشته شده است و تمرین‌های هفتگی را به مدت یک سال در اختیار مخاطب می‌گذارد. نویسندگان این تمرین‌ها را در ۵۲ فصل  ذیل ۳ بخش گنجانده‌اند. برای کمک به پیشرفت خواننده، هر بخش شامل پرسش‌نامه‌ای است که می‌تواند قبل یا بعد از اتمام بخش آن را پر کند و بدین ترتیب پیشرفتی را که در ۳ اصل تمرین رواقی‌گری داشته‌ است حفظ کند. هر هفته با یک درس شروع می‌شود و با تمرینی عملی، که مربوط به درس است، ادامه می‌یابد. در آغاز هر درس سناریویی از جهان واقعی آمده، بعد از آن متنی باستانی که مربوط به آن سناریو است و سپس توضیح مربوط به آن می‌آید. تمرین هفتگی بر پایهٔ درس است و بدین منظور طراحی شده که در طول هفته تمرین شود. نویسندگان تأکید کرده‌اند که برای رسیدن به سبک زندگی رواقی و بهره بردن حداکثری از این کتاب، به انجام رساندن منظم و جدی تمرین‌های گنجانده‌شده در آن ضروری است. مخاطب در پایان سال می‌تواند تمرین‌های رواقی‌گری خود را جمع‌بندی کند و تا هر زمان که دوست داشته باشد از آن‌ها استفاده کند. این کار برنامه‌ای منحصربه‌فرد و مختص به خود او را در اختیارش قرار می‌دهد تا از تمرینی مادام‌العمر برخوردار شود.

خواندن کتاب یکسال تا رواقی گری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران کتاب‌های موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب یکسال تا رواقی گری

مسیحیت، بودیسم و البته رواقی‌گری نهفته. البته مفهوم اصلی این نیایش به تمرین رواقی‌گری بازمی‌گردد و اغلب از آن به نام «دوگانگی کنترل» یاد می‌شود. اپیکتت کتابچهٔ راهنمای خود را (معروف به انکریدیون) در باب رواقی‌گری با آن آغاز کرده است و از متداول‌ترین گفتارهای این مکتب به‌شمار می‌رود که در زندگی روزمره کاربردهای فراوانی دارد. بنابراین ما نیز تمرین خود و مطالعهٔ اصل تمایل را با بررسی کنترل آغاز می‌کنیم. بگذارید ابتدا به منظورِ اپیکتت از این سخنان بپردازیم. اپیکتت جهان را به دو جز تقسیم کرده است: اموری که تحت کنترل (کامل) ماست و اموری که (کاملاً) تحت کنترل ما نیست. اگر به این فکر افتادید که شاید امور دیگری نیز وجود داشته باشد که کنترل نسبی روی آن داریم، نگران نباشید چون هفتهٔ آینده به آن امور نیز خواهیم پرداخت. ایدهٔ اصلی، لزوم استفاده از قوای ذهنی برای تمرکز بر اموری است که تحت کنترل کامل ماست و هم‌زمان بی‌تفاوتی به سایر امور. البته این مسئله به مفهوم بی‌توجهی ما در قبال اموری نخواهد بود که کنترلی بر آنها نداریم، بلکه به این معناست که با تمام وجود بفهمیم ضمانتی وجود ندارد تا این امور بر وفق مراد ما عمل کنند.

راه رسیدن به این درک و فهم تمرین مداوم است. تمرین مداوم راه رسیدن به آتاراکسیاست که در زبان یونانی مترادف آرامش است. با تمرین دادن خودمان برای خواستن اموری که کاملاً تحت کنترل ماست، به آرامش می‌رسیم. از این منظر به آن دلیل آرامش می‌یابیم که همواره چیزی را که می‌خواهیم به‌دست می‌آوریم. این همان تعهد اصل تمایل است. با نگاهی دقیق‌تر به دسته‌بندی اپیکتت این سؤال پیش می‌آید که او چه اموری را تحت کنترل ما می‌داند و معتقد است چه اموری تحت کنترل ما نیست؟ اموری که به عقیدهٔ اپیکتت تحت کنترل ماست «تفکر، انگیزه، ارادهٔ دست یافتن و اجتناب و خلاصه هر آن چیزی است که در محدودهٔ عمل خودمان قرار دارد». در اینجا باید حواسمان را جمع کنیم، زیرا این کلمات لزوماً بار معنایی لغات یونانی مترادف خود را ندارند. از این گذشته، شاید رواقیون مدرن (مانند ما!) تمایل به استفاده از پیشرفت‌های علوم شناختی، که در دسترس اپیکتت نبوده، داشته باشند و درنتیجه به فهرستی اصلاح‌شده از اموری برسند که به معنای واقعی تحت کنترل آنهاست. برای فهم منظور اپیکتت اجازه دهید تا دقیق‌تر به موضوع نگاه کنیم و پیش از هرچیز به «تفکر» بپردازیم که در رأس فهرست قرار دارد.