کتاب کرونا، ویروسی سیاسی یا اجتماعی؟

کتاب کرونا، ویروسی سیاسی یا اجتماعی؟ نوشتهٔ اسماعیل شیرعلی است. انتشارات اندیشه احسان این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی دربارهٔ ویروس کووید - ۱۹ و پیامدهای گوناگون آن.

درباره کتاب کرونا، ویروسی سیاسی یا اجتماعی؟

کتاب کرونا، ویروسی سیاسی یا اجتماعی؟ که شش فصل دارد، به موضوعاتی مانند بیماری و جامعه و کرونا، تأثیرات و پیامدهای کرونا، کرونا و جنگ بیولوژیک، کرونا و چالش‌های سرمایه‌داری، حکمرانی و دموکراسی در دورهٔ کرونا پرداخته است. گفته شده است که بحران کرونا در عین اینکه آسیب‌های جدی به جوامع مدرن و جهان سرمایه‌داری وارد کرده، طلوع عصر جدیدی را موجب شده که نظم نوی جهانی را با تمام فرازوفرود تمدنی آن، با مخاطرات جدی روبه‌رو کرده است. برخی از اندیشمندان، اَبَربحران کرونا را ادامهٔ روند سیر نزولی تمدن مادی غرب قلمداد می‌کنند که در پی بحران‌های قبلی‌اش (یعنی بحران بی‌عدالتی، بحران فقدان امنیت، بحران بی‌هویتی، بحران دروغ‌بودن آزادی) آشکارا موجب فروپاشی غرب پوشالی را فراهم کرده است. ویروس کووید - ۱۹ یا کرونا، فراتر از مسئله‌ای پزشکی، ساحت‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حوزهٔ ارتباطات بین‌المللی را متأثر کرده است. در این باره بیشتر بدانید با مطالعهٔ کتابی به قلم اسماعیل شیرعلی.

خواندن کتاب کرونا، ویروسی سیاسی یا اجتماعی؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد ویروس کرونا و پیامدهای گوناگون آن پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کرونا، ویروسی سیاسی یا اجتماعی؟

«هدف

ویروس کرونا بسیاری از حوزه‌ها یا به عبارتی تمامی حوزه‌های زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است. در این میان دموکراسی و آزادی بیان بیش از پیش متاثر شده‌اند. در فصل حاضر با توجه به اهمیت چالش‌های دموکراسی و حکمرانی در ابتدا به موضوع حکمرانی، حکمرانی مجازی، فضای عمومی و تاثیرات کرونا بر آن‌ها پرداخته شده است. حکمرانی مجازی می‌تواند مبتنی بر بسترهای دموکراتیک متولد شود، لیکن به علت ماهیت سرمایه‌داری، بستر فضای مجازی بیشتر نقش نظارت-کنترل را در این میان بازی می‌کند. در ادامه به موضوع دموکراسی و چالش‌های آن و نحوه تصمیم‌گیری در این دوران به‌وسیلهٔ دولت‌ها پرداخته شده و به مسائلی که کرونا برای آزادی بیان به ارمغان آورده پرداخته شده است.

مقدمه

مقابله با ویروس کووید-۱۹ نیازمند اقداماتی فوق‌العاده و برقراری مقرراتی است که تحمل و انجام آن چندان دلخواه همه شهروندان نیست؛ مقرراتی همچون منع رفت و آمد، توقف فعالیت مشاغل، تعطیلی بنگاه‌های اقتصادی یا رعایت بیش از پیش بهداشت و حفظ فاصله اجتماعی و حضور نیافتن در اجتماعات و مهمانی‌ها در کنار جداسازی افراد مشکوک از سالم، از جمله اقداماتی است که برای حفظ سلامت جوامع باید انجام بپذیرند. اما این اقدامات به راحتی قابل اجرا نیست و تنها با استفاده از یک قدرت فائقه و برتر داخلی که مقررات را بر شهروندان تحمیل می‌کند، امکان‌پذیر است. به طور معمول در ساختاری انتخابی یا به عبارت دیگر جامعه دموکراتیک، انجام اختیاری گزینه‌های فوق به راحتی قابل تصور نیست. ماهیت وجودی انسان‌ها غالباً محدودیت‌پذیر نیست و تا حد امکان در مقابل آن مقاومت می‌کند و همیشه بخشی از شهروندان به آن تن نمی‌دهند. این‌جاست که دولت‌ها با استفاده از قوانین سخت‌گیرانه حتی با بهره‌گیری از نیروهای نظامی سعی می‌کنند تا این مقررات را بر شهروندان تحمیل کنند. از جمله مسائلی که اکنون برخی جامعه‌شناسان، تحلیلگران و رسانه‌ها در سرتاسر جهان به آن می‌پردازند، تاثیر کرونا بر ویژگی‌های دموکراتیک کشورها و مقایسه میزان کارآمدی دولت‌های اقتدارگرا و دموکراتیک در کنترل بیماری است. در این میان اینترنت و فضای مجازی تاثیرات بسزایی بر دموکراسی و حکمرانی در دوره کرونا گذاشته است؛ اما نکته مهم این است که فضای مجازی در خدمت ساختارهای سرمایه‌داری است. بنابراین نوعی سلطه، استبداد و سرکوب سرمایه‌دارانه در فضای مجازی نیز رخ می‌دهد که نیازمند تأمل بیشتری است.»