نظرات کاربران درباره کتاب یه چیزی بگو

کتاب ،حکایت سکوت دختر نوجوانی است که پر از فریاد است.ملیندا قربانی است که در سکوت خودش ذوب می شه و هیچکس ، حتی پدر و مادرش کنجکاوتغییر رفتاهاش نیستند، حتی او را سرزنش می کنند . به نظر من ،هم برای نوجوانها وهم برای پدر و مادرها خیلی آموزنده است. حتما مطالعه کنید.

این کتاب رو نشر پیدایش نیز چاپ کرده با اسم* حرف بزن * چقدر قشنگ و زیبا ولی دردناک بود ، یک اتفاق غیرقابل پیشبینی چقدر زندگی یک دختر دبیرستانی رو میتونه تحت الشعاع قرار بده و چقدر دلم برای نوجوان های خودمون دلم سوخت ایکاش این دسته از کتاب هارو والدین و دانش آموزان می خواندند!! چه فریاد هایی که به هیس تبدیل نشده اند...

اول بذارید از ترجمه بگم، ترجمه خوبی بود، این کتاب چون در زبان اصلی به جزئیاتی اشاره داره که ترجمه‌ی اونها نیاز به سانسور داره، طبعا سانسور کاملا معلومه تو‌ کل متن، فقط شما باید بدونید منظورش از لب تر کردن همون نوشیدنی الکلی هست، در واقعا مترجم با اصطلاحات رایج کاملا منظور رو میرسونه. در مورد خود کتاب، من خیلی لذت بردم از خوندن این کتاب، و اینکه چقدر هشدار دهنده‌ست که در مقابل سکوت کودکان و نجوون ها منفعل نباشیم، کاری بکنیم حداقل محبت کنیم بهشون حس طرد شدگی ندیم بهشون، اونجا که میگه «کاش حداقل یک نفر دوستم داشت» این خیلی دردناکه که حس کنیم حتی پدرو مادرمون هم دوستمون ندارن... عاشق این طبیعت کتابهای خوبم که باعث میشن چشمامون به خیلی چیزها و خیلی علایم باز بشه و بی تفاوت رد نشیم ازشون، و در واقع گوش شنوایی باشیم، اونجایی که حتی سکوت برقراره...! شاید سکوت تبدیل به کلمه شد، و همون کلمات جون انسانی رو نجات دادن. خوندن این کتاب رو به همه ، با همه‌ی رده‌های سنی توصیه میکنم.

داستان : یک دختر دبیرستانی به نام ملیندا به خاطر اتفاقی که تابستان ، در یک پارتی شبانه براش میفته کاملا دگرگون میشه و در سکوت و تنهایی با دردش دست و پنجه نرم می کنه . داستان محیط مدرسه و دوستان و خانواده ملیندا رو دنبال می کنه . اوایل فهمیدنش کمی سخت بود ، جمله ها و آخر فصل ها گاهی بی ربط بود اما پایان بندی خوبی داشت و با وجود تفاوت فرهنگی میشد باهاش ارتباط برقرار کرد .

اگه میتونستم براش اسم انتخاب کنم میگفتم درد نوجوون . کتابی که در کنار داستان دردای ما چیزایی که مامیخوایم. کمبود های ما😒 اگه هر نوجوونی هر مادر و پدری به من بگه یه کتاب خوب بهم معرفی کن قطعا اینو میگم چون انجور کتابا همونقدر که برای ما خوبه برای پدر مادرا هم خوبه که بیشتر با احساسات ما اشناشن. دیگه کلمه کم اوردم😬 خودتون بخونید و لذت ببرید☺💜

یه چیزی بگو روایت نقادانه یک دختر نوجوانِ عاصیِ حساس از زندگی امریکایی. ملیندا هم مثل هولدن کالفیلد همه چیز را جور دیگر می‌بینه. اون نوجوونیه که نمی‌خواد به شکل دیگران دربیاد و عضو دارودسته‌های دبیرستانی باشه. یه تیکه از کتاب🚶🏽‍♀️: «ما درس تاریخ امریکا رو برای نهمین بار طی نُه سال می‌خونیم. کار تکراری دیگه‌ی ما مهارت در نقشه‌خوانیه، با اختصاص یک هفته به بومیان امریکا و یک روز به کریستف کلمب در روز کلمبوس، و یک روز به زائران مذهبی در روز شکرگزاری. هر سال تکرار می‌کنند به زودی به مسائل روز می‌رسیم، ولی همیشه در دوران انقلاب صنعتی باقی می‌مونیم. کلاس هفتم رسیدیم به جنگ جهانی اول، همون جنگی که همه‌ی دنیا رو فراگرفت. ما برای این که معلم‌های علوم اجتماعی‌مون سرانجام بفهمند چی باید درس بِدن، به تعطیلات بیشتری برای آموزشِ اونا نیاز داریم.» لاوری هالس اندرسُن تو این کتاب میخواد مسائل و بحرانهای جامعه امریکا و زندگی امریکایی،نظام آموزشی و ساختار فرهنگی این کشور پرداختههههه و همچنین تصویری از سبک زندگی و دغدغه‌ها و دلمشغولی‌ها و اضطرابهای نوجوانان امریکایی پرداخته:/ خیلی دختر منزوی و حوصله سر بری بود😂💀 اولای کتاب اصلا اینطوری بودم که: واییییییییییی آخ جون چه داستان جذابی چه دختری،چه شروع جذابی وسطای کتاب:اوهوم چقدر داستان یکنواختی اه اهههههه این چه وضعشه آخه زن😂🙂 و بعد کتابو بستم تا یه هفته طرفش نرفتم🦦 ولی خب از اونجایی که یه روز خیلی حوصلم سر رفته بود تصمیم گرفتم دوباره شروع به خوندن کنممم.... (کتابه داشت چشمک میزد اصلا بهم🤨😔) خلاصه که اره کلا داستان بدی نبود ولیییی خوب هم نبود متوسط رو به پایین🤌🏼🌹 پ ن:نسخه چاپی رو خوندمااااا🙂

دوست داشتم. با اینکه با فرهنگ ما متفاوت بود اما بازم چیزهایی برای گفتن به ما داشت.نویسنده روایت خیلی خوب و روانی کرده و آدم راحت خودش را جای شخصیت اول داستان میگذاره. دختر نوجوانی که مشکلی براش پیش آمده اما به کسی نمیگه، نمیتونه به کسی اعتماد کنه... با وجودیکه یک جاهایی ناراحت کنندن میشد ،روی هم رفته بعدش احساس میکردم خیلی خوب شد خ/اندمش، یک جور احساس بزرگتر شدن و بهتر درک کردن دیگران.

من خیلی با این کتاب نتونستم ارتباط برقرار کنم انگار پیش بقیه ی کتاب ها یه چیزی کم داره ترجمش خیلی خوبه اما خود کتاب انگار داستانی برای به نمایش گذاشتن و حرفی برای زدن نداره و در کل انگار خیلی معمولی فقط داری دفتر خاطرات یه دختر نوجوون رو میخونی