بریده‌هایی از کتاب پرنسس

پدر با بیست و دو دختر، از چهار زن، همیشه غرولند می‌کرد: «زن‌ها طوق لعنتی بر گردن مردها هستند.»

مانع اصلی تغییر و رهایی از سنت‌های پوسیده، خود زنان عربستان بودند؛ زنانی از نسل مادرم، بی‌سواد و عامی با آگاهی کمی که از دنیای اطرافشان داشتند، به ناچار هرچه مردان به آن‌ها می‌گفتند حقیقت می‌پنداشتند؛ زنده نگه داشتن سنت‌هایی مثل ختنه زنان، توسط کسانی که خودشان زیر تیغ بی‌رحم بربریت رنج می‌کشند، فاجعه به بار می‌آورد. با سردرگمی در گذشته و حال، آن‌ها ندانسته مردان را در کوشش برای نگه داشتن زنان در غفلت و انزوا، یاری می‌دهند.

عهد بستم که حاکم زندگی خود باشم، این که چه کاری باید انجام می‌دادم و چه عذابی را متحمل می‌شدم، مهم نبود.

رودخانه‌های دلپـذیر جاری‌اند درخت‌ها به زردی خورشید سایه زده‌اند میوه‌ها به روی زمیـن پراکنده‌اند شیـر و عسـل انتـهایی ندارند کسانی که دوستشان داری منتظرند... منتظر آن‌هایی که روی زمین گرفتارند..

سنت‌های قدیمی با اوضاع جهان امروز هم‌خوانی ندارد و باید با بهره‌گیری از تسهیلات مدرن به چنین سنت‌های احمقانه‌ای پایان داد. با صدای بلند گفتم: این موضوع به تنهایی ثابت می‌کند که ما سعودی‌ها همانند قاطرهای بیشعور، هنوز پای خود را جای قدم‌های فرسوده قاطرهای قبل از خودمان می‌گذاریم، حتی اگر ما را به پرتاب شدن از یک صخره راهنمایی کنند. ما فقط وقتی متحول می‌شویم که مثل اسب‌های سرکش، با اراده‌ای قوی پیشرفت کنیم و دوران بدویت را پشت سر بگذاریم.

«پیروزی، نفرت به بار می‌آورد، چون مغلوب شدگان ناخشنودند.»

مادر و سارا خواهر بزرگترم با خواهش و تمنا اجازه خواستند تا جایی در پشت ایوان پنهان شوند تا بتوانند هنگام کار به حاکمان سرزمین شان نگاهی بیندازند، چرا که ما به ندرت مردان قدرتمند فامیل، عموها و عموزاده‌ها را در میهمانی‌های عادی خانوادگی می‌دیدیم و هرگز در گردهمایی‌های مهم مملکتی حضور نمی‌یافتیم. هر دختری که به سن بلوغ می‌رسید، باید با حجاب ظاهر می‌شد و با همه مردان به جز پدر و برادر، قطع رابطه می‌کرد. زندگی ما به حدی کسالت بار و در قرنطینه بود که حتی مادرم دلش برای ما می‌سوخت.

پس از درگذشت اولین پادشاه، سرزمین ما به طور جدی در خطر بود، چون جانشین برگزیده شاه پیشین که پسرش "سَعود" بود، متاسفانه صلاحیت رهبری نداشت. او با زیاده روی، سهم هنگفتی از ثروت نفت کشور را برای قصرها، اتومبیل‌ها و وسایل و زینت آلات زنان هدر می‌داد. در نتیجه، کشورمان به سوی هرج و مرج و آشوب سیاسی و اقتصادی کشیده می‌شد.

وقتی جوان بودم، خانواده‌ای ممتاز داشتم، گرچه هنوز ثروتمند نبودند. درآمد تولید نفت، فراوانی غذا و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی را تضمین می‌کرد، که در آن برهه زمانی در تاریخ ما، بالاترین حد رفاه به نظر می‌رسید.

زائرانی که از سودان و نیجریه به حج می‌آمدند، برای این‌که بتوانند هزینه بازگشت به سرزمینشان را تأمین کنند، بچه‌های خود را به ثروتمندان سعودی می‌فروختند.