بریده‌هایی از کتاب آنی شرلی در اونلی (کتاب دوم)

گاهی‌اوقات برای حفظ اعتدال، بد نیست مردم بعضی از کارهایی را که دوست ندارند، انجام بدهند.»

ـ تو هیچ‌وقت نمی‌خواهی ازدواج کنی آنی؟ آنی همان‌طور که رو به شب مهتابی لبخند می‌زد، گفت: «شاید... یک روز... وقتی با همان‌که باید باشد روبه‌رو شوم.»

دیدن آسمان و ستاره‌ها همهٔ ناامیدی‌ها و غصه‌های کوچک را از ذهن پاک می‌کند،

طوری زندگی کن که اسمت، حتی اگر در ابتدا چندان قشنگ نیست، زیبا به نظر بیاید و با یادآوری آن خاطرات خوشایند و دل‌نشینی در ذهن مردم زنده شود.

یک بار آنی به ماریلا گفته بود: «به نظر من بهترین و شیرین‌ترین روز، روزی نیست که همهٔ اتفاق‌هایش باشکوه، شگفت‌انگیز یا هیجان‌آور باشند، بلکه روزی پر از شادی‌های کوچک و ساده است که یکی پس از دیگری مثل دانه‌های مروارید از گردن‌بند پایین می‌ریزند.»

هیچ‌کس نمی‌تواند افراد متخلف را یک‌جور دوست داشته باشد.

هروقت ایرادی از خودمان گرفتیم، باید به یکی از امتیازهایمان هم فکر کنیم تا امیدمان را از دست ندهیم.

آنی می‌گفت هرگز نباید قلب کسی را بشکنیم. به نظر می‌آید شکستن قلب، خیلی دردناک است. اگر لازم باشد، بهتر است به یک پسر لگد زد تااینکه قلبش را شکست.

یکی از ویژگی‌های این دنیا واقعاً آرامش‌بخش است؛ همیشه مطئنیم که بهار دیگری در راه است.

خُب، هیچ‌وقت نمی‌شود دربارهٔ مردهای مجرد با اطمینان حرف زد.