بریده‌هایی از کتاب معنای زندگی ام

تنها چیز جالب برای من زن است. نمی‌گویم زنان، دقت کنید، می‌گویم زن؛ زنانگی. بزرگ‌ترین انگیزه و بزرگ‌ترین شادی زندگی‌ام عشقی است که به زنان و یا به زن ابراز کرده‌ام.

انسان‌ها زندگی نمی‌کنند بلکه بیش‌تر بازیچهٔ زندگی می‌شوند. احساس می‌کنم تحت کنترل زندگی بوده‌ام، بیش‌تر آلت دست زندگی بوده‌ام تا آن‌که بخواهم خود آن را انتخاب کنم، حتی فراتر از این زندگی ما را آشکارا به صلابه می‌کشد.

همچنان که پس از این خواهم گفت، چهاربار فرهنگم را تغییر دادم. از فرهنگ روسی به فرهنگ و ادبیات لهستانی گذر کردم، سپس در چهارده‌سالگی، در فرانسه به فرهنگ و ادبیات این کشور رسیدم. ده سال هم در امریکا زندگی کردم و حتی رمانی به زبان امریکایی نوشتم. به یاد می‌آورم زمانی با ژنرال دوگل از تغییرات فرهنگی‌ای که از سر گذرانده بودم صحبت کردم و داستان آفتاب‌پرست را برایش تعریف کردم. اگر آفتاب‌پرست را روی فرش قرمز بگذاریم، به رنگ قرمز درمی‌آید و اگر روی فرش سبز بگذاریمش، سبز می‌شود و اگر روی فرش زرد یا آبی بگذاریم، به این دو رنگ درمی‌آید و اگر روی پارچهٔ ابریشمی چندرنگ بگذاریم، دیوانه می‌شود. ژنرال حسابی به حرف‌هایم خندید و گفت: «در مورد تو آن فرد دیوانه نشده، بلکه نویسنده‌ای فرانسوی شده.»‌

«جنگ‌های عادلانه‌ای وجود دارد، اما ارتش بی‌گناه وجود ندارد.»

و نمی‌خواهم، وقتی بعدها از رومن گاری سخن گفته می‌شود، ارزش دیگری جز ارزش زنانگی به میان آورده شود.

هیچ‌کس مطلقاً آثارم را درک نخواهد کرد، اگر متوجه نشده باشد که این کتاب‌ها پیش از هر چیز، عاشقانه‌اند و تقریباً همیشه این عشق به جنس زن است.

من در فلسفهٔ هستی، غیر از زناشویی، ارزش شخصی دیگری نمی‌بینم. می‌دانم که در این زمینه، در زندگی‌ام با شکست مواجه شده‌ام؛ اما اگر فردی زندگی‌اش را به نابودی بکشاند، به این معنا نیست که در تقابل با ارزش‌هایی قرار گرفته که در زندگی به خاطر آن‌ها تلاش کرده است.

ارتباط با زن، رابطه‌ای تعاملی است، نه به مالکیت درآوردن او به واسطهٔ فلان شخصیت هنری بودن یا فلان ترفند.

نویسنده در کتابش بهترین تصویر را از خود و از تخیلاتش ارائه می‌کند و باقی چیزها، یا به قول آندره مالرو «رازهای کوچک بینوا»، را برای خودش نگه می‌دارد.

هر پانزده سال یک‌بار نسل جدیدی دوباره کافکا را کشف می‌کند، حالا هم کسانی دوستم آلبر کامو و سنت اگزوپری را دوباره کشف کردند. انگار قانونی وجود دارد که معتقد است هر نسل جدیدی که می‌آید نیازی به ساخته‌های نسل پیش از خود ندارد و به ارزش‌های آن نسل هم اعتقادی ندارد بلکه می‌خواهد خود آن را دوباره کشف و شناسایی کند، به حدی که بازگشت به ارزش‌های عاطفی در این دوره، که جوانان از استفاده از قرص ضدبارداری هم ابایی ندارند، کاملاً مشهود است.