بریده‌هایی از کتاب فعلا خوبم

هنرپیشه‌های هالیوود حاضر بودند آدم بکشند تا لبخندی مثل لبخند مادرم داشته باشند

می‌دانید چه حالی دارد که توی شب بدوید، در حالی که بچه‌ای توی بغلتان است که گریه می‌کند، اما نمی‌تواند گریه کند چون نمی‌تواند نفس بکشد، و می‌دوید و می‌دوید و نمی‌دانید این عرق شماست یا او و او وحشت‌زده به شما خیره شده و به شما باور دارد، اما شما به خودتان باور ندارید

«پیر شدن هیچ لذتی نداره مگه اینکه تا اون موقع کمی خوش گذرونده باشی.»

می‌دانید بستنی پرتقالی در یک روز پاییزی آفتابی، وقتی شکمتان پر از جوجه‌کباب است و مادرتان دارد مثل قدیم می‌خندد و نگاه که می‌کنید می‌بینید پدرتان بعد از مدت‌های طولانی طولانی طولانی دستش را گرفته چه حالی دارد؟

هنرپیشه‌های هالیوود حاضر بودند آدم بکشند تا لبخندی مثل لبخند مادرم داشته باشند، دروغ نمی‌گویم.

پرنده داشت سقوط می‌کرد و توی دنیا هیچ کس و هیچ چیز اهمیتی به این موضوع نمی‌داد. این ترسناک‌ترین تصویری بود که تا حالا دیده بودم. و زیباترین.

هنر می‌تواند کاری کند که اطرافتان را فراموش کنید.

گاهی حتی وقتی بقیهٔ چیزها خراب است، یک چیز دیگر هم خراب می‌شود.

هوا گرم‌تر از آن است که

می‌بینید وقتی حالتان خوب است چطور هیچی درست پیش نمی‌رود؟