بریده‌هایی از کتاب نمی گذارم کسی اعصابم را به هم بریزد (خلاصه کتاب)

وقتی خودتان را بیش از اندازه برای موضوعی گناهکار بدانید احتمالا یکی از این احساسات را تجربه خواهید کرد: «احساس مسئولیت زیاد، پشیمانی دیوانه کننده و شرمندگی افراطی». آن وقت دیگران خیلی راحت می‌توانند بر شما تسلط پیدا کنند. در این شرایط شما نمی‌توانید در مورد موضوع مورد نظر ارزیابی خوبی از خود نشان دهید و دائم تصمیم‌های نادرستی می‌گیرید.

پس برای اینکه بتوانید به خوبی احساسات خود را مدیریت کنید، می‌توانید از بایدها بگذرید و به ترجیحات برسید. تبدیل باید به ترجیح، به شما کمک می‌کند تا درست احساس کنید. مثلا می‌گویید: «من دوست دارم موفق شوم، اما اگر شکست بخورم، دنیا به آخر نمی‌رسد. می‌توانم دوباره روی کارم تمرکز کنم.»

پس برای اینکه بتوانید به خوبی احساسات خود را مدیریت کنید، می‌توانید از بایدها بگذرید و به ترجیحات برسید. تبدیل باید به ترجیح، به شما کمک می‌کند تا درست احساس کنید. مثلا می‌گویید: «من دوست دارم موفق شوم، اما اگر شکست بخورم، دنیا به آخر نمی‌رسد. می‌توانم دوباره روی کارم تمرکز کنم.»

آنچه که در نقطه A رخ می‌دهد خیلی مهم نیست، بلکه افکار شما در نقطه B است که تعیین می‌کند چطور می‌توانید در نقطه C احساس و عمل مثبت یا منفی از خود نشان دهید. صرف نظر از اینکه چقدر یک موقعیت می‌تواند معتبر باشد، طرز فکر ما درباره آن است که تعیین می‌کند چقدر ناراحت شویم یا به دیگران اجازه دهیم که اعصاب‌مان را به هم بریزند.

«به طور کلی خیلی دوست ندارم که مورد انتقاد قرار بگیرم. اما اگر هم مورد انتقاد قرار گرفتم، اشکالی ندارد. مجبور نیستم که حالت تدافعی به خودم بگیرم. این قدرت را دارم که از عقیده خودم دفاع کنم و آرام و منطقی حرف بزنم. می‌توانم بحث کنم و آن بحث را به دعوا بکشانم. اما می‌دانم که این کار هیچ فایده‌ای ندارد. من و او به این رابطه نیاز داریم و باید بتوانیم سر باورهایمان و موضوعات مختلف بحث و گفتگو کنیم. من دوست دارم در هر بحثی پیروز شوم، اما نه به قیمت برهم خوردن رابطه‌مان.» ترجیحات واقع‌بینانه به شدت روی کاهش حالت دفاعی یک رابطه موثر هستند.

یادتان باشد که اختلاف در هر رابطه‌ای وجود دارد. باید بدانید که زندگی زناشویی تنها وقتی موفق می‌شود که شما بتوانید اختلافات، تعارضات و مشکلات خود را با کمترین میزان درگیری و اعصاب خوردی، برطرف کنید.

به جای فرار کردن از اشخاص و موقعیت‌های دشواری که به احتمال زیاد اجازه می‌دهید اعصاب‌تان را به هم بریزند، با آنها روبه‌رو شوید. اگر از صحبت کردن در جمع می‌ترسید، مسئولیت سخنرانی کردن در موقعیت‌های مختلف را به عهده بگیرید.

بایدتراشی را از والدین و مدرسه می‌آموزیم. البته شروع این مسئله از خانه و خانواده است و بعد نظام آموزشی. دائم می‌شنویم که در خانه به ما می‌گویند «تو باید مهربان‌تر باشی، تو باید برادرت را دوست داشته باشی، تو باید وکیل شوی، تو نباید خودخواه باشی، تو باید به روشی که من می‌گویم زندگی کنی و...» این موضوع در مدرسه ادامه پیدا می‌کند و به ما می‌گویند «تو باید نمرات خوبی بگیری، تو باید منظم باشی، تو باید با بقیه همکلاسی‌هایت رفتار خوبی داشته باشی و...»

والدین می‌توانند هم مهربان، مراقب و حامیان بسیار خوبی باشند و هم برای رفتارهای نامناسب فرزند خود تنبیه‌های منصفانه‌ای در نظر بگیرند. البته خیلی سخت است که در شرایط دشوار و موضوعاتی که در مورد فرزندان‌مان است بخواهیم منطقی باشیم. اما تنها راهی که جواب می‌دهد همین است که به تفکر عاقلانه روی بیاورم. تفکر عاقلانه به شما کمک می‌کند که حتی وقتی فرزندتان در مقابل شما حالت تدافعی به خودش گرفت، هرگز تسلیم نشوید و در مقابل او خودتان را عصبانی نکنید.

وقتی هر روز خودمان را با بایدها و نبایدهای مختلف تحت فشار قرار می‌دهیم،